Riga zien... en sterven.

Vandaag nog eens te meer een artikel gelezen in de Financial Times over de economische toestand in Letland. In het artikel werd een gepensioneerd vrouwtje geïnterviewd op een markt in een buitengemeente van Riga. Haar pensioen bedroeg 256 lats, dat is een goeie 50 euro, per maand. Het vrouwtje moet daar van overleven samen met haar zoon die werkloos is. Ze zei dat ze niets gekocht had op de markt. Ze kan niets kopen. "Het enige dat ik nog kan doen", zei ze "... is sterven".

Een schrijnend verhaal, waarvan nog maar één van de eersten in een lange rij. De Letse regering zal voor de derde keer in 1 jaar besparingsrondes doorvoeren. De lonen van ambtenaren zijn er al met 20% of meer gedaald. Ze zullen nog loon moeten inleveren. Wat denk je dat met de hypotheken van die mensen zullen gebeuren. Ze zullen hun leningen niet meer kunnen afbetalen, hun huis of appartement moeten verkopen en in kleinere huizen of appartementen gaan wonen. Met meer mensen dicht op elkaar. Ik zag twee maanden geleden in een boekje een appartement voor 350.000 euro, en dat op 20 km van Riga. Dat was de vraagprijs. Welke Let kan dat nog betalen als bij de meerderheid hun loon is gedaald met meer dan 20%. De minderheid bij wie dat niet het geval is, zal wachten en afbieden.